باز هم می وزد نسیم صبا
همه عالم گرفته بوی بهشت
مسلمین مست باده ی عشقند
هست در دستشان سبوی بهشت

دهمین حجت خدای کریم
چشم بگشود و زد قدم بر خاک
شده در مقدم امام رضا(ع)
غرق شور و شعف همه افلاک

کیست او؟ قبله گاه اهل یقین
ناجی کل مردم دنیاست
او چراغ هدایت بشر است
کیست او؟ نور دیده ی زهراست

قمر آسمان علم است او
معدن جود و بخشش و احسان
شده قرآن به شان او نازل
اوست تفسیر کامل قرآن

دست بر سینه سر فرود آورد
آسمان هم به پیشگاه رضا(ع)
دردمندان و آرزومندان
همگی تشنه ی نگاه رضا(ع)

انبیاء سر ز پای نشناسند
اولیاء غرق شادی و شورند
شیعیان گرم سجده ی شکرند
مؤمنین شادمان و مسرورند 

گشته روح الامین ترانه سرا
عرشیان جمله دست افشانند
همه در مقدم امام رضا(ع)
عاشقانه سرود می خوانند

گِرد زهرا(س) و مصطفی(ص) و علی(ع)
ساکنان بهشت خوشحالند
چشم های بهشتیان از شوق
مثل ابر بهار می بارند

مهربان است و معدن رأفت
ضامن آهوی بیابان است
یمن میلاد آن امام هُمام
 لب ما مثل پسته خندان است

اوست حصن حصین هر مؤمن
ایمنی بخش از عذاب است او
مثل آب است و مثل آئینه
نور حق است و آفتاب است او

شکر یارب که شیعه ی اوئیم
مقتدا و امام ماست رضا(ع)
چون غلام غلام او هستیم 
تاج عزت نهاده بر سر ما

اثر مُهر بر جبین دارد
ذکر لب های اوست یا الله
گفت: بی راهه ها فراوانند
تا خدا می رسد فقط یک راه

ساعتی چون گذشت دیدم من
ماری از دورتر هویدا شد
مرد را نیش محکمی زد مار
و برای من این معما شد

مرد از هوش رفت از آن نیش
حال او بد شد و بسی تب کرد
نوش او نیش شد از آن نیش
روز او را سیاه چون شب کرد

خواستم حل کند معما را
گفت: دارالسلام من اینجاست
گر چه اینجا موقتی است ولی
جنّت واقعی من فرداست

گفتم از نقش مار نیز بگو
گفت: آن کیفر گناه من است 
چون که پرونده ام سیاهی داشت
کار پرونده ی سیاه من است

گفتم از چه سیاه گردیده
 بخشی از نامه ی عمل هایت؟
می کشی تو عذاب ای مؤمن
نیست یاریگر تو مولایت؟!

گفت: حقی مراست بر گردن
کرده روز مرا شبی تاریک
به خداوندی خدا سوگند
راه حق هست مثل مو باریک

هیچ کس شافعم نمی گردد
هست بر گردنم چو حق الناس
هست بی فایده برای من 
دم زدن از حسین(ع) و از عباس(ع)

لرزه افتاد بر تنم از ترس
من که یک بنده ی خطا کارم
گرچه حب علی(ع) است در دل من
لایق آتشی شرربارم؟!

خواب می دیدم و شدم ناگاه 
از نوای خوش اذان بیدار
ولی آن صحنه ای که دیدم من
می دهد دم به دم به من هشدار

گر که خواهی شفیع تو باشند
آل احمد(ص) به صحنه ی فردا
زیر دَین کسی مرو هرگز
که نیارزد به ارزنی دنیا

گر صفا بخشیده بر کل جهان شیراز ما
هست بر شیراز ما همچون نگین شاه چراغ

در حریم قدسی اش آرام گیرد جان و دل
مایه ی آرام قلب مؤمنین شاهچراغ

برده او هم از پدر نور هدایت را به ارث
شیعه را باشد چراغ راه دین شاهچراغ

عمر خود را کرده صرف کسب علم و معرفت
بوده از بستان دانش خوشه چین شاهچراغ

لحظه ای غافل نبود از رنج مسکین و یتیم
پاک می کرد اشک چشم دلغمین شاهچراغ

بسته بود او از ازل پیمان یاری با خدا
فکر و ذِکرش بود قرآن مبین شاهچراغ

بود از روز نخست او پیرو آل علی(ع)
سر به فرمان ختام المرسلین شاهچراغ

نمره هایش بوده عالی در تمام زندگی
از خدا بگرفته صد صد آفرین شاهچراغ

چون که در پرونده ی او نیست حتی یک خطا
هست فردا جزو اصحاب یمین شاهچراغ

بین بدهای جهان هستم اگر من بد ترین
بین خوبان هست جزو بهترین شاهچراغ

اول امان امن گرفتن ز دست دوست
با توبه از گناه به اشک ندامتی

نوشیدن شراب طهور کتاب وحی
با طعم عشق و نیت و قصد سلامتی

با مرغ دل پریدنِ تا اوج آسمان
در اوج آسمان سر کوی سعادتی 

حی علی العلی(ع) بشتابم سوی نماز
قد قامت الصلوة و نماز جماعتی

بوسیدن ضریح جبین امام عشق
شکر خدا که گشته نصیبم زیارتی

جام شراب ناب و غلامان صف به صف
حور و پری، کرشمه و ناز و لطافتی

لب بر لب زنان بهشتی کنار نهر
احلی من العسل لب حور و حلاوتی

پاداش بندگی است که گشته نصیب من
از کرده های خویش نشان رضایتی

بانگ اذان صبح و پریدن ز خواب خوش
پرونده ی سیاه و امید شفاعتی

گفت دانش آموزی جمله ای پر از نکته
گفته های او جدی، لحن او خطابی تر

دیگری جوابش داد، یک جواب طولانی
جمله ها پر از ایهام، مُنتها جوابی تر

داغ داغ بود آن روز، بحث و گفتگو اما
بی نهایتی در پیش، باز هم سرابی تر

یک نفر غزل می گفت، یک نفر رباعی خواند
یک نفر ز مستی گفت، از می و شرابی تر

هیچ کس نمی دانست واقعا چه می خواهد
قلوه و جگر یا نه، گوشتی کبابی تر 

ناگهان معلم گفت نوزده نفر هستید
در میانتان اما، کیست انقلابی تر

هرکسی به ظن خود حرف انقلابی زد
آن یکی کمی ارام آن یکی عتابی تر

لب گشودم و گفتم دین شده فدای پول
دلبری کند هرکس، هست چشم آبی تر

پست و‌ پول معیار برتری است در این شهر
بهر گردن من بود این سخن طنابی تر

آن یکی سخن می گفت رک و صاف و بی پرده
دیگری ولی می گفت اندکی حجابی تر

درس و بحث ها  گرچه بی نتیجه بود آن روز
شد هوای شهر اما صاف و آفتابی تر

یک کلاس درس آن روز، جعبه ی گلابی بود
من در آن میان اما، از همه گلابی تر

پاره از صدای زنگ، خواب نیمروزم شد
شد نتیجه ی این خواب، گفته های نابی تر